Tasmanie

We zijn met een uurtje vliegen in Tasmanië aangekomen. We konden tijdens het vliegen al een beetje over Tasmanië uitkijken. We zagen de mooie natuur al van bovenaf. Toch zie je niet hoe heuvelachtig het in werkelijkheid is. We hebben onze huurauto meegenomen vanaf de luchthaven en zijn naar Cataract Gorge gereden. We zijn daar met een stoeltjeslift naar de overkant gegaan. Dat was wel leuk en je had een mooi uitzicht, het was alleen ook makkelijk te lopen geweest maar we hadden vanuit de parkeerplaats direct al kaartjes gekocht voordat we de lift gezien hadden. Achja het was best leuk. Terug zijn we gaan lopen via een wandelroute. We liepen langs de kliffen met kleine watervalletjes erin en aan de andere kant liep de rivier. Erg mooi. Ook waren er weer mooie groene bergen en er hing een heerlijke dennenlucht. We hebben in de stad overnacht in een 2 persoonskamer. Dat was best fijn nadat we een aantal nachten met 10 man op 1 kamer hadden gelegen. De volgende dag zijn we naar Cradle Mountain en Dove Lake geweest. Het was 2 uurtjes rijden en een koude (10 graden) en regenachtige dag. Onderweg gingen we nog naar een look out punt boven op een berg. Hoe hoger we kwamen, hoe slechter het zicht werd. Bij het punt aangekomen zagen we 0,0. Echt helemaal niks. Alleen een witte waas, een soort dichte mist. Dat was dan wel jammer. Maar Cradle Mountain en Dove Lake waren prachtig en het was zowaar zo goed als droog. We hebben 6 km gewandeld in 2 uur tijd op de mountain en langs het meer. Prachtig. Overal liepen kleine watervalletjes langs de rotsen of over het pad waar wij liepen. De natuur was ook erg mooi. Heel indrukwekkend. En prachtige bergen/ rotsen. Ook hebben we onderweg alweer een kangoeroe en een wombat gespot. Ook die kunnen we dus alweer afvinken. Daarna hebben we 2 uur gereden naar onze volgende plek om te overnachten en ook onderweg weer erg mooie uitzichten gehad en mooie wegen om op te rijden. Langs de rotsen met hier en daar een watervalletje. En aan de andere kant prachtige bergen.
Ook nu regende hetlweer. We hadden dus tijdens het wandelen echt wel geluk gehad met het weer. ’s Avonds was het erg afgekoeld en we konden het maar niet warm krijgen. Gelukkig was er een kleine verwarming op de kamer, dat scheelde nog wat maar die kon het niet aan om de hele kamer te verwarmen. We hebben wel lekker geslapen. We hadden gelukkig voldoende warme dekens. De dag erop was het nog erg koud ’s morgens. Het zou ook de koudste dag worden van de week die we hadden in Tasmanië. Onder het rijden gaf hij ook maar 2 graden aan en het is die dag zelfs -1 geweest. Het wisselde elke keer weer. Het lag er maar net aan waar we reden. Wat hoger in de bergen was het kouder dan in de buurt van de stad. Het begon zelfs te sneeuwen onderweg, en de bergen die we zagen waren bovenop helemaal wit. Dat gaf een prachtig plaatje. We zijn natuurlijk even gestopt om daar foto’s van de te maken. Wel gek om mee te maken, op maandag was het nog rond de 20 graden met grotendeels zon en dan een paar dagen later ligt de temperatuur rond het vriespunt en sneeuwt het. We waren iedere keer weer blij dat we ons konden opwarmen in de auto. Brr. Daar waren we toch echt niet meer aan gewend. We hebben eerst de Nelson falls bezocht. (20 min return) We liepen over een pad langs een hele harde stroming. Eenmaal aangekomen bij de waterval, werden we helemaal nat van de condens die er van af kwam door de harde stroming. Het kwam zo hard naar beneden dat het effect weg was van hoe mooi deze waterval ook kan zijn. Het viel echt met bakken naar beneden en erg dichtbij konden we zonder nat te worden niet komen. Na een half uurtje rijden hebben we nog een wandeling gedaan naar de Franklin river. Na ongeveer 10 minuten kwamen we aan bij de rivier. Er hing een hangbrug over de rivier waar je maar met 1 persoon te gelijk over heen mocht lopen. Dat hebben we nog even gedaan. De rivier stroomde redelijk hard onder je door. We zijn vervolgens naar Lake st Clair geweest. Hier hebben we een wandelroute gelopen van 1.5 uur. De mevrouw achter de balie was verbaasd over onze kleding want de meesten waren iets meer voorbereid. Wij hadden geen handschoenen, mutsen, een regenjas. Wij hadden gewoon een paar lagen kleding aan en een poncho. Het viel best mee met de kou en het was gelukkig zo goed als droog. Opnieuw weer veel mooie bomen, struiken, bloemen gezien. Ook was er een uitkijkpunt waar je platypus zou kunnen spotten maar die mevrouw had ons al gezegd dat we die waarschijnlijk niet gingen zien door het weer. Te koud, winderig. Daarna zijn we naar een ander nationaal park geweest. Daar hebben we de Russel Falls bezocht. 1 van de mooiste watervallen die we ooit gezien hebben. Prachtig, ook hebben we de horse Falls gezien door nog een stukje verder te lopen. Deze was in de vorm van een hoefijzer. Vandaar de naam. We zijn doorgereden naar Hobert. Hier hebben we overnacht en zijn we de volgende dag naar de Batterij point gelopen. Een aantal straten met mooie huisjes en tuinen en ook nog even naar het informatie centrum om nog wat informatie te halen/ vragen over de wandeling op de Mount Wellington die we ’s middags gingen bewandelen. We hebben de bus genomen naar het beginpunt van de berg. We hebben hier een klim naar boven gedaan van ongeveer 5 km heen. Daarna nog eens 5 km terug. Het was ontzettend zwaar en we wisten niet of we de top zouden bereiken. We hebben al eerder een hartatteck hill beklommen maar dat was maar een gedeelte. Dit was ongeveer 5 km lang zo zwaar. Heftig maar oh zo blij en trots toen we boven kwamen. Het weer was best redelijk tot dat we de top bereikten. We hadden overal al gelezen dat het op de top erg koud was en dat je je goed warm moest kleden. Nu snapten we waarom iedereen dat benoemde. Het was er inderdaad erg koud. Het waaide zo hard dat je bijna weg geblazen werd. Je had er wel een heel mooi uitzicht over de Tasmanische zee, de stad Hobart, en veel natuur. Prachtig. We waren al best gesloopt en toen moesten we nog weer naar beneden. Eenmaal beneden hadden we ook echt geen energie meer over en alles deed ons zeer. We hebben deze dag in totaal bijna 14 km gelopen. Waarvan dus een klim van 5 km omhoog. Dat hebben we de dag later geweten. Allebei wel wat last van spierpijn. We zijn in de stad Hobert naar de markt geweest. Deze markt stond bekend om de grootste openlucht markt van Australië. Dus wel de moeite waard om even over heen te lopen en we hadden gelezen dat je er Nederlandse oliebollen kon kopen. Dit kraampje hebben we inderdaad gevonden, en die moesten we wel even proberen. Ze waren wel iets anders als de Nederlandse oliebollen maar zeker goed te doen. Na de lunch zijn we weer verder gereden. Eerst zijn we naar een strand gereden Marion Bay en daarna zijn we op onze route nog een aantal keer gestopt bij mooie plekjes. Geen lange wandelroutes vandaag. ;) die konden we niet aan, even een rustdagje voor zover dat kon want ook naar de markt was het wel een paar 100 meter lopen. ’s Avonds waren we bij een meer waar je mooi de zon onder kon zien gaan. We hadden een lekkere kop koffie meegenomen en zijn naar het strand gelopen. Helaas zaten er net wat lage wolken voor de zon dus de zonsondergang konden we niet zien. De laatste volle dag zijn we eerst weer naar een nationaal park gegaan, genaamd Freycinet National Park het ligt in Coles Bay. We zijn een wandelroute gaan lopen van 1,5 km naar een lookout punt op wineglass bay. Dat viel wel even tegen met die spierpijn die eigenlijk alleen maar erger was geworden in plaats van beter. Het was wel een mooi uitzicht. De naam “wineglass bay” was een beetje ver gezocht maar met wat fantasie zag je er wel zoiets dergelijks in. Vervolgens zijn we weer 1,5 km terug gelopen naar de auto en zijn we doorgereden naar een ander punt in het nationale park. Hier was een board walk langs de zee die je kon lopen van zo’n 20 minuten. En ook was hier een vuurtoren in het midden. We zagen mooie rotsen en bergen. Heerlijk zo’n uitzicht. Na een stukje rijden zijn we gestopt bij Bicheno’s blowhole. Dit waren wat rotsen/ grote stenen aan het strand waar het water tussen omhoog spatte. Dat was wel mooi om te zien en dit keer hebben we het droog gehouden. Het kwam soms best hoog en het geluid erbij maakte het compleet. Na wat foto’s zijn we een paar uur gaan rijden naar; “de bay of fires”. Dit was een prachtig wit strand met een mooie turquoise zee en rode rotsen bij het strand. We hadden de rode rotsen al eerder gezien maar bij dit witte zand en deze prachtige zee knalde het er nog net wat meer uit en het was prachtig. Dat was het laatste punt dat we bezocht hebben. De dagen vlogen voorbij. We hebben tussendoor ook de nodige kilometers moeten maken om van het ene naar het andere punt te komen. Alleen deze routes waren al de moeite waard. Vanuit de bay of fire zijn we terug gereden naar Launceston. Het laatste nachtje op Tasmanië hebben we daar doorgebracht. We zijn de volgende dag terug gevlogen naar Melbourne. Ook maar voor 1 nachtje want dat zit Australië er alweer op en vliegen we een dag later naar Nieuw-Zeeland toe.